FAQ – najczęściej zadawane pytania

Podgrzewacz wody dobrze jest umieścić w kotłowni lub jej pobliżu. W większości przypadków wystarczy przestrzeń o wymiarach 1x1m i pułapie powyżej 2,2m. Optymalne jest wykorzystanie podgrzewacza istniejącego systemu grzewczego, jeżeli posiada on możliwość dołączenia instalacji solarnej (dodatkowa wężownica). Przewody solarne prowadzone są zwykle w pionach wentylacyjnych lub na zewnątrz budynku. Jeżeli nie ma takiej możliwości, inwestor powinien wskazać inne rozwiązanie.

Optymalnym kątem montażu jest kąt 45°. W praktyce kolektory montuje się pod nachyleniem od 30° (w instalacjach eksploatowanych głównie latem) do 60° (w instalacjach przeznaczonych do eksploatacji głównie zimą).

Energia słoneczna nie może być podstawowym źródłem, w związku z tym instalacja solarna powinna być wyposażona w dodatkowe urządzenia (grzałka, kocioł), które będą wspomagać dogrzanie wody w okresie mniejszego nasłonecznienia (pochmurne dni, wieczory, noce, zima) oraz w okresie większego zapotrzebowania na c.w.u. Dobrze dobrana instalacja solarna jest w stanie pokryć w 60% roczne zapotrzebowanie na energię potrzebną do przygotowania ciepłej wody.

Z uwagi na fakt, że największe uzyski energetyczne z kolektorów słonecznych otrzymuje się w okresie letnim, można je wykorzystać zazwyczaj jedynie do wspomagania ogrzewania w okresach przejściowych – wiosną i jesienią. Kolektory słoneczne najlepiej współpracują z ogrzewaniem podłogowym lub ściennym (niskotemperaturowym).

Ciężko jednoznacznie określić, które kolektory są lepsze. Jedne i drugie mają swoje wady i zalety. Kolektory płaskie na ogół są tańsze, jednak to kolektory próżniowe uzyskują wyższą sprawność w okresach słabego nasłonecznienia. Dobrą instalację solarną można wykonać wykorzystując zarówno kolektory płaskie jak i próżniowe, a wszystko jest zależne od indywidualnych potrzeb i decyzji Klienta.

Prawidłowe określenie wielkości instalacji solarnej zależy od wielu czynników. Aby dokonać optymalnego wyboru, należy przede wszystkim uwzględnić:

• zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową
• lokalne nasłonecznienie
• występowanie zacienienia
• charakter wykorzystania kolektorów (wyłącznie przygotowanie c.w.u, przygotowanie c.w.u. wraz ze wspomaganiem ogrzewania, dodatkowy podgrzew wody np. w basenie/jacuzzi)
• pożądany procent pokrycia zapotrzebowania na c.w.u. z kolektorów w skali roku
• położenie i nachylenie kolektorów
• czy ma być zastosowana cyrkulacja ciepłej wody

Tak, pompa ciepła może stanowić jedyne źródło ciepła w budynku. Może być wykorzystana do przygotowania ciepłej wody użytkowej oraz do ogrzewania. Zdarzają się rozwiązania, gdzie ze względu na specyfikę działania stosuje się układy biwalentne, czyli takie w których obok pompy ciepła zastosowane są również inne urządzenia grzewcze.

Tak. Pompa ciepła może zostać zintegrowana z innym źródłem ciepła w prosty sposób. Pompa może pracować np. z instalacją solarną, z kotłem lub grzałką elektryczną. Dodatkowe źródło stosuje się wówczas, gdy jest to wskazane z energetycznego punktu widzenia. Przy projektowaniu instalacji z pompą ciepła należy zrobić rachunek ekonomiczny w celu wybrania najbardziej opłacalnego wariantu współpracy pompy z innym źródłem. Np. zastosowanie kolektorów słonecznych w instalacji z pompą ciepła ma uzasadnienie ekonomiczne głownie wtedy, kiedy mamy do czynienia ze zwiększonym zapotrzebowaniem na c.w.u. Wówczas w ciągu słonecznych dni pompa w ogóle może się nie uruchamiać, co znacznie zmniejszy zużycie energii elektrycznej i wydłuży żywotność pompy ciepła.

Tak, niektóre modele pomp ciepła posiadają wbudowany zawór umożliwiający odwrócenie cyklu ich pracy tak, że pompa zaczyna pełnić funkcję klimatyzatora. Przy zmianie położenia tego zaworu skraplacz staje się parownikiem, a parownik skraplaczem – ciepło jest wówczas pobierane z wnętrza budynku i oddawane na zewnątrz.

Pompa ciepła to urządzenie o wysokiej klasie bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo to odnosi się zarówno do użytkownika jak również do środowiska naturalnego. Pompa ciepła nie wymaga budowy komina spalinowego i doprowadzenia paliwa – w związku z tym nie istnieje zagrożenie wybuchem. Pompa nie wydziela nieprzyjemnych zapachów i zanieczyszczeń. W dodatku jest praktycznie bezobsługowa – wystarczy ją ustawić i włączyć.

Pompa ciepła jest nowoczesnym urządzeniem działającym niemal bezgłośnie. Hałas generowany przez pompę jest głównie związany z pracą sprężarki. Jego wielkość to około 29-48 dB, co jest porównywalne z hałasem jaki wytwarza większa domowa zamrażarka. Dzięki temu możliwe jest ustawienie pompy w pomieszczeniu gospodarczym lub magazynowym.

Aby dobrze dobrać pompę ciepła należy:

• określić nakłady inwestycyjne możliwe do poniesienia
• określić zapotrzebowanie na ciepło budynku (najczęściej moc pompy dobiera się tak, aby pokryła 90-100% zapotrzebowania)
• ustalić czy wymagane będzie zdalne sterowanie pompą
• określić typ instalacji z jaką pompa będzie współpracować
• ustalić czy pompa oprócz funkcji grzewczej będzie służyć do innych celów (np. wentylacji z odzyskiem ciepła, chłodzenia budynku)
• określić lokalne warunki klimatyczne
• wykonać rozpoznanie geologiczne i określić przewodność cieplną gruntu (w przypadku wyboru pomp gruntowej)
• określić wielkość działki i jej obecną zabudowę (dla pomp gruntowych)
• ustalić czy na sąsiedniej działce nie wykonano już instalacji z pompą gruntową

Stosowanie wymiennika gruntowego poziomego jest metodą powszechną i dość prostą. Powierzchnia pod wężownicę powinna być 2,5-3 razy większa niż powierzchnia ogrzewanego budynku. Kolektor poziomy regeneruje się poprzez słońce i deszcz zatem jego największa wydajność przypada na okres letni – poza sezonem grzewczym. Teren przeznaczony pod wymiennik nie może być zabudowany ani zadrzewiony, dopuszczalne jest jedynie sadzenie roślinności płytko korzennej. Ułożenie wężownicy poziomej skutkuje też opóźnioną wegetacją roślin (np. żółknięcie trawy) ze względu na obniżoną temperaturę gruntu. Metoda ta, choć stosunkowo tania, jest uciążliwa dla właściciela działki.

Wymiennik gruntowy pionowy jest niepodatny na sezonowe wahania temperatury gdyż pobierane ciepło pochodzi z wnętrza ziemi, gdzie temperatura utrzymuje się na stałym poziomie. Jest to zatem źródło bardzo stabilne. Kolektory pionowe zajmują niewiele miejsca a odwierty można wykonywać nawet między drzewami. Wpływ na otoczenie (głównie na ogród) jest minimalny i nie jest uciążliwy dla właściciela działki. Metoda ta niestety jest dużo droższa.

Efektywność pompy ciepła jest przede wszystkim uzależniona od różnicy temperatury między górnym a dolnym źródłem ciepła. Im mniejsza różnica temperatury, tym większa efektywność pompy. Dolne źródło stanowić może grunt, woda lub powietrze. Im wyższa jego temperatura tym lepiej. Górne źródło to instalacja grzewcza. Im niższa będzie temperatura zasilania tej instalacji, tym oszczędniej będzie pracować pompa. Najbardziej efektywnym rozwiązaniem systemu grzewczego dla pompy ciepła jest niskotemperaturowe ogrzewanie płaszczyznowe – podłogowe lub ścienne. Stosując pompę ciepła do przygotowania c.w.u. o temperaturze 50 – 60°C, efektywność pompy ciepła jest niższa, ale nadal opłacalna.

Zasadniczy wpływ na efektywność działania pompy ciepła ma także rodzaj zastosowanej sprężarki. Warto również zwrócić uwagę na pobór energii przez elementy pompy ciepła takie jak: wentylator (na parowniku/skraplaczu), pompa obiegowa, grzałka do odszraniania. Dla uzyskania maksymalnej efektywności należy też zadbać o prawidłowe wyregulowanie pompy, zastosowanie odpowiedniej automatyki i odpowiednią konserwację.

Głównym i najbardziej eksploatowanym elementem pompy ciepła jest sprężarka i to przede wszystkim ona decyduje o żywotności całego urządzenia. Kolejny element narażony na największe zużycie to pompa obiegowa. W pompach oferowanych przez naszą firmę zastosowane zostały elementy najwyższej klasy gwarantujące długoletnią bezawaryjną pracę. Przy normalnym użytkowaniu średnia żywotność pompy ciepła to 15 – 20 lat jednak często zdarza się, że pompa jest w stanie pracować bez problemów ponad 25 lat.

Dobra pompa ciepła działająca w profesjonalnie wykonanej i zaprojektowanej instalacji działa przez wiele lat bezproblemowo. Nie wymaga ciągłych przeglądów, regulacji i napraw.

Tak. Wszystkie pompy ciepła firmy Wolf wyposażone są w nowoczesne regulatory z czujnikiem temperatury zewnętrznej. Dzięki sterownikowi możliwa jest czasowa regulacja pompowego obiegu grzewczego, obiegu mieszacza i ładowania ciepłej wody. Ogrzewaniem można sterować z dowolnego miejsca w budynku. Odpowiednie dobranie pompy ciepła z regulacją umożliwia więc osiągnięcie pełni komfortu użytkowania oraz maksymalnych korzyści.

Wybierając kocioł należy wziąć pod uwagę:

• funkcję spełnianą przez kocioł (ogrzewanie domu/ogrzewanie wraz z przygotowaniem ciepłej wody)
• układ pomieszczeń w domu
• ilość punktów poboru wody oraz ich odległość od kotła

W przypadku większej ilości punktów czerpania wody zalecane jest zastosowanie kotła jednofunkcyjnego z dodatkowym zasobnikiem na c.w.u. Rozwiązanie takie polecane jest również w przypadku, gdy odległość kotła od punktu czerpania wody jest znaczna (większa niż 8-9m). Zastosowanie kotła dwufunkcyjnego wskazane jest w budynkach mieszkalnych z jedną kuchnią i łazienką oraz niewielka odległością kotła od punktów poboru wody.

Powinno się również zwrócić uwagę na:

• moc urządzenia i zakres jego regulacji
• sprawność (energooszczędność)
• funkcjonalność systemu sterowania
• możliwość rozbudowy o elementy ułatwiające obsługę i zwiększające efektywność ogrzewania
• trwałość użytych materiałów
• gwarancję
• dostępność autoryzowanego serwisu producenta
• możliwy do poniesienia nakład finansowy
• bezpieczeństwo użytkowania
• możliwości techniczne budynku (wielkość pomieszczenia, istnienie przewodu kominowego)

Wymieniając stary kocioł gazowy na nowy z otwartą komorą spalania można spodziewać się redukcji zużycia gazu rzędu 5 – 15%. Jest to rozwiązanie najtańsze, jednak w dłuższej perspektywie czasowej najmniej opłacalne. Wybór kotła z zamkniętą komorą spalania jest w stanie zredukować zużycie gazu o 7-18%. Dodatkowo taki kocioł gwarantuje zwiększone bezpieczeństwo użytkowania z uwagi na odseparowanie komory spalania od pomieszczenia. Nawet w przypadku niedrożności przewodów, spaliny nie dostaną się do pomieszczenia użytkowego. Takie samo bezpieczeństwo a jednocześnie dużo większe oszczędności można uzyskać wybierając kocioł kondensacyjny. Oprócz zamkniętej komory spalania urządzenie jest dodatkowo wyposażone w rozbudowany wymiennik ciepła służący do schładzania spalin. Dzięki temu możliwe jest maksymalne wykorzystanie energii zawartej w spalanym paliwie. Pomimo iż rozwiązanie takie jest najdroższe, to jednak najbardziej opłacalne – po wymianie starego kotła atmosferycznego na nowy kondensacyjny można uzyskać oszczędności rzędu 30-40%

Dobór właściwej mocy kotła jest ważny ze względów ekonomicznych – kocioł gazowy o zbyt małej mocy nominalnej nie zapewni komfortu termicznego w budynku, natomiast kocioł o przewymiarowanej mocy nominalnej będzie się częściej włączał ze względu na wyższą wartość minimalną modulacji jego mocy. Moc urządzenia grzewczego dobiera się w oparciu o bilans zapotrzebowania na ciepło dla danego domu czy mieszkania. Oprócz kubatury domu istotne znaczenie ma tu również sposób izolacji budynku oraz rodzaj okien i drzwi.

Decydując się na kocioł jednofunkcyjny należy przede wszystkim wziąć pod uwagę straty cieplne budynku. Moc kotła powinna być wówczas tak dobrana, aby z niewielkim naddatkiem zapewniła pokrycie tych strat. W przypadku przepływowego kotła dwufunkcyjnego na ogół moc dobiera się na podstawie zapotrzebowania na ciepłą wodę użytkową. W tym celu należy przeanalizować potrzeby poszczególnych punktów poboru wody, wymagany przepływ i temperaturę. Warto też ustalić czy któreś z punktów będą użytkowane jednocześnie i określić maksymalną ilość wody jaką kocioł powinien podgrzać. Aby uniknąć przewymiarowania mocy kotła (np. dobierając go pod kątem sporadycznie użytkowanej wanny) lepiej wybrać kocioł jednofunkcyjny o mniejszej mocy z zasobnikiem c.w.u.

Pomieszczenie przeznaczone na montaż kotła gazowego powinno spełniać wszystkie szczególne warunki określone przepisami techniczno – budowlanymi zawartymi w prawie budowlanym. Pomieszczenie powinno:

• mieć odpowiednią wysokość (1,9m dla pomieszczeń technicznych w starych budynkach, 2,2m dla pozostałych)
• posiadać odpowiednią kubaturę (dostosowaną do mocy kotła i potrzeb wentylacji)
• być wyposażone w wentylację i odprowadzenie spalin (w przypadku montażu kotła na najwyższej kondygnacji eliminuje się konieczność prowadzenia przewodów spalinowych i wentylacyjnych przez całą wysokość budynku)
• posiadać oddzielne przewody o odpowiednim przekroju: spalinowy i wentylacyjny (kratka wywiewna możliwie blisko stropu)
• być suche, czyste i bez wyziewów chemicznych
• mieć zapewniony stały dopływ powietrza (kratka nawiewna), zabezpieczający właściwe spalanie gazu w kotle
• kratki wentylacyjne i nawiewne nie mogą być niczym przesłonięte!

Czyszczenie instalacji jest przede wszystkim zalecane, kiedy instalacja pracowała w systemie otwartym (z otwartym naczyniem wzbiorczym). Wówczas istnieje duże ryzyko, że w instalacji zalega kamień kotłowy i instalacja jest skorodowana. Chemiczne czyszczenie jest również wskazane przy bardziej nowoczesnej instalacji ze względu na to, że rury mają mniejsze średnice, a wymagania co do wody w instalacji są większe. Często zatem zdarza się, że zanieczyszczenia i osady zajmują większą część średnicy rur. Powyższe zjawiska zwiększają ryzyko awarii, powodują przegrzewanie się kotła, skutkują również obniżeniem sprawności całej instalacji, a tym samym generują straty sięgające nawet 25%.

Pozostawienie starej instalacji nie spowoduje dyskomfortu cieplnego – żeliwne kaloryfery i stalowe rury dłużej się nagrzewają, ale i dłużej utrzymują ciepło. Miedziana instalacja i konwertery szybciej się nagrzewają, ale i szybciej się studzą. Modernizacja starej instalacji nie jest bezwzględnie konieczna, zwłaszcza że jest to duży wydatek. Stara instalacja nie zapewni jednak komfortu użytkowania – możliwości regulacji temperatury „na żądanie”, a co za tym idzie racjonalnego zużycia energii cieplnej. Nowoczesne grzejniki mają mniejszą pojemność wodną oraz mniejsze przekroje przyłączeniowe, możliwe jest wówczas zastosowanie rur o mniejszej średnicy. Cała instalacja ma wtedy mniej wody obiegowej i na jej podgrzanie potrzeba mniej energii. Dodatkowe zastosowanie zaworów termostatycznych i automatyki pogodowej do sterowania kotłem zapewnia komfort użytkowania i większe oszczędności.

Bardziej korzystnym systemem instalacji c.o. jest układ zamknięty. Pozwala to na zastosowanie rur o mniejszej średnicy. Woda w instalacji nie ma kontaktu z powietrzem, co chroni ją przed napowietrzeniem, które wzmaga korozję rur oraz przed odparowaniem, zatem nie ma konieczności uzupełniania wody w instalacji. Większość nowoczesnych kotłów firmy Wolf jest przystosowana do pracy w systemie zamkniętym.

Tak. Nowoczesne kotły posiadają szereg zabezpieczeń, które chronią m. in. przed:

• wypływem gazu do pomieszczenia w przypadku zgaśnięcia palnika,
• nadmiernym wzrostem temperatury lub ciśnienia wody,
• zanikiem ciągu kominowego (cofanie się spalin do pomieszczenia).

Aby nie doszło do którejś z powyższych sytuacji, odcięty zostaje dopływ gazu do kotła i urządzenie wyłącza się (ponowne uruchomienie kotła wymaga odblokowania ręcznego, zgodnie z instrukcją obsługi).

Ważne jest, aby kocioł był dostosowany do posiadanego w domu rodzaju gazu (E, Lw lub Ls). Kocioł musi posiadać na tabliczce znamionowej wybitą cechę podgrupy gazu oraz znak CE, świadczący o tym, że producent danego typu kotła uzyskał dla niego certyfikat potwierdzony przez akredytowane laboratorium.

Główne czynniki powodujące spadek sprawności kotła:

• zanieczyszczona instalacja c.o.
• źle dobrana średnica komina i nieefektywne spalanie gazu
• źle dobrana automatyka

Uzyskanie tak wysokiej sprawności jest możliwe dzięki odzyskowi ciepła ze spalin. Spaliny nakierowywane są na wymiennik ciepła, gdzie ulegają schłodzeniu. Następuje skroplenie pary wodnej i jednoczesne oddanie ciepła do czynnika w obiegu grzewczym. Dodatkowo spaliny, podczas odprowadzania przez przewód spalinowy, ogrzewają powietrze biorące udział w procesie spalania gazu.

Główne powody, dla których warto zainwestować w kocioł kondensacyjny:

• wysoka sprawność sięgająca 110%
• znaczna redukcja w zużyciu gazu
• palnik kotła wyposażony w modulację płomienia, co pozwala na dostosowanie jego mocy do rzeczywistego zapotrzebowania na ciepło
• zamknięta komora spalania gwarantująca większe bezpieczeństwo i zapobiegająca wychładzaniu pomieszczenia
• brak konieczności podłączenia do tradycyjnego komina
• niska emisja zanieczyszczeń – kocioł przyjazny dla środowiska

Tak. Najszybciej zwróci się inwestycja w kocioł kondensacyjny jednak wymiana starego kotła na nowoczesny z otwartą lub zamkniętą komorą spalania jest również opłacalna (patrz pytanie 2).

Tak. Kotły kondensacyjne wymagają podłączenia do kondensacyjnego systemu powietrzno-spalinowego. System taki składa się z dwóch rur o różnych średnicach, umieszczonych jedna w drugiej. Rurą wewnętrzną odprowadzane są spaliny, natomiast zewnętrzną pobierane jest powietrze do spalania gazu. Umożliwia to odzysk ciepła z wyrzucanych, gorących spalin i podgrzanie powietrza zasysanego z zewnątrz.

W przypadku regulacji pogodowej czujniki na zewnątrz i wewnątrz budynku śledzą zmiany temperatur i optymalizują pracę kotła. Takie rozwiązanie pozwala na szybką reakcję na zmiany temperatury na zewnątrz zanim dojdzie do nadmiernego wychłodzenia w pomieszczeniach budynku. Automatyka dostosowuje temperaturę wody grzewczej do aktualnych potrzeb. Kocioł pracuje wtedy maksymalnie skutecznie i oszczędnie.

Dodatkowo urządzenie pozwala programować różne temperatury w domu w ciągu dnia, w poszczególne dni tygodnia a także podczas urlopu domowników. Pozwala to na uzyskanie dodatkowych oszczędności.

Szukając dobrej centrali wentylacyjnej, warto zwrócić uwagę na kilka istotnych parametrów, takich jak:

• głośność
• spręż
• obecność bypassa
• koszty eksploatacji
• rodzaj zastosowanego wymiennika

O poziomie generowanego hałasu decyduje typ zastosowanych wentylatorów, rodzaj obudowy i izolacji. Dobrej klasy rekuperator posiada trwałe wentylatory na łożyskach i odpowiednią izolację akustyczną.

Spręż, czyli siła z jaką rekuperatory przepychają powietrze przez przewody, musi być wystarczający do pokonania oporów powietrza przepływającego w przewodach. Jeżeli będzie za mały, to nawiew i wywiew funkcjonować będą nieprawidłowo.

Wyposażenie rekuperatora w bypass daje możliwość chłodzenia w okresie letnim poprzez skierowanie nocnego, zewnętrznego powietrza bezpośrednio do pomieszczeń. Zapewnia także wywiew ciepłego powietrza z budynku bezpośrednio na zewnątrz (omijając wymiennik).

Koszty eksploatacji związane są ze zużyciem prądu. Warto zwrócić uwagę jakie wentylatory zastosowano w centrali rekuperacyjnej. Do ponoszonych kosztów zaliczyć należy również wymianę filtrów i ewentualne naprawy pogwarancyjne.

Wymiennik ciepła jest odpowiedzialny za ilość odzyskanego ciepła.

Należy również zwrócić uwagę, czy urządzenie posiada:

• zabezpieczenie kominowe
• nagrzewnicę wstępną
• sterowany automatycznie system antyzamrożeniowy
• inteligentny system programowania i regulacji
• atest higieniczny
• automatykę przypominającą o konieczności wymiany filtrów
• izolację wewnętrzną
• gwarancję

Do kosztów eksploatacyjnych należy zaliczyć:

• opłaty za energię elektryczną
• cenę nowych filtrów
• ewentualne naprawy pogwarancyjne

Na ilość zużywanej energii wpływ ma przede wszystkim rodzaj wentylatorów użytych w centrali rekuperacyjnej. Wentylatory prądu stałego zastosowane w centralach firmy Wolf zapewniają niskie zużycie energii.

Istotne jest aby filtry posiadały jak największą powierzchnię i odpowiednią klasę filtracji. Filtry należy wymieniać minimum 2 razy w roku (lub częściej w zależności od zanieczyszczenia powietrza zewnętrznego).

Warto zainwestować w centralę wentylacyjną wysokiej klasy, aby zminimalizować ryzyko awarii i zapobiec dodatkowym kosztom naprawy. Jako, że rekuperator pracuje 24h/dobę przez cały rok, należy jednak wziąć pod uwagę taką ewentualność.

Dla domów jednorodzinnych polskie prawo nie wymaga projektu wentylacji mechanicznej o ile wcześniej projekt zakładał wentylację grawitacyjną. Projekt jednak jest niezbędny do wyliczenia minimalnej ilości powietrza nawiewanego i wywiewanego oraz do wyliczenia oporów danej instalacji. Dobrze wykonany projekt gwarantuje prawidłową pracę systemu i pozwala wyliczyć koszty instalacji z dużą dokładnością.

Dodatkowo projekt wentylacji mechanicznej musi być zatwierdzony przez uprawnionego projektanta i przedstawiony do zatwierdzenia przy uzyskiwaniu pozwolenia na budowę.

Istnieje możliwość wykorzystania centrali rekuperacyjnej do chłodzenia pomieszczeń w okresie letnim. W tym celu konieczne jest zastosowanie tak zwanego bypassa (patrz pytanie 6).

Zwykły rekuperator zapewnia dobrą wentylację z odzyskiem ciepła, nie daje jednak możliwości chłodzenia pomieszczeń. Aby możliwe było chłodzenie pomieszczeń w okresie letnim konieczne jest zastosowanie bypassa. Urządzenie to wraz z odpowiednim sterownikiem umożliwia „omijanie” wymiennika ciepła przez powietrze wchodzące do budynku latem i działa na dwa sposoby:

• w okresie silnego upału przepuszcza wchodzące do budynku powietrze przez wymiennik ciepła, dzięki czemu nastąpi tzw. „odzysk chłodu”. Wymiennik będzie wymieniał ciepło, jednak nie w celu jego ogrzania, ale schłodzenia
• nocą bypass otworzy się automatycznie, dzięki czemu możliwe będzie tzw. „chłodzenie nocne” – wentylacja przy pomocy chłodniejszego, nocnego powietrza.

Bypass zapewnia również optymalne wykorzystanie chłodu generowanego przez gruntowy wymiennik ciepła latem (o ile taki zastosowano)

Bypass funkcjonuje całkowicie automatycznie – jedynym parametrem, jaki należy określić jest temperatura w budynku zapewniająca komfort cieplny.

Centrale rekuperacyjne oferowane przez firmę Wolf są w stanie odzyskać do 95% ciepła z wykorzystanego powietrza. Rzeczywista sprawność odzysku ciepła w dużym stopniu zależy jednak od różnicy temperatury i wilgotności powietrza nawiewanego i wywiewanego, a te parametry wciąż się zmieniają. Dużo zależy również od staranności zaizolowania sieci przewodów wentylacyjnych i zastosowanego systemu antyzamrożeniowego.

Regulacja pozwala na niemal bezobsługowe działanie urządzenia i zwiększa komfort użytkowania. Programator tygodniowy reguluje pracę wentylatorów zależnie od pory dnia. W centralach rekuperacyjnych firmy Wolf każdy wentylator powietrza wylotowego i dolotowego regulowany jest bezstopniowo. Regulatory Constant Flow utrzymują przy każdych wybranych obrotach stałą ilość powietrza, w ten sposób uzyskuje się trwałą wysoką sprawność i regulacja ograniczona jest do minimum. Automatyczna regulacja przeciwzamrożeniowa zapewnia optymalną ochronę przed zamarzaniem.

Centrala rekuperacyjna jest urządzeniem, które pracuje 24h/dobę przez cały rok, nawet podczas dłuższej nieobecności mieszkańców. Nad prawidłowym działaniem systemu sprawuje kontrolę nowoczesna automatyka, która steruje w optymalny sposób pracą wentylatorów.

Zaleca się wykonywanie przeglądów serwisowych przynajmniej raz do roku. Najważniejszą rzeczą jaką należy kontrolować niezależnie od przeglądów jest stan filtrów. Najczęściej zaleca się ich wymianę 2 razy do roku, jednak może się zdarzyć, że konieczna będzie częstsza wymiana (w zależności od stopnia zanieczyszczenia powietrza i dodatkowych czynników takich jak np. cyklinowanie podłóg, szlifowanie ścian).

Dobór odpowiedniej mocy wkładu uzależniony jest od wielkości powierzchni, którą chcemy ogrzać, oraz od wielkości instalacji c.o. Przyjmując typową kubaturę powierzchni oraz dobrą izolację termiczną budynku możemy przyjąć, że kominki o poszczególnych mocach mogą ogrzać następujące powierzchnie:

• kominek 15 kW – od 100 do 160 m2
• kominek 19 kW – od 160 do 220 m2
• kominek 24 kW – od 220 do 260 m2

Wybór kominka o zbyt dużej mocy spowoduje znaczne obniżenie się temperatury spalin oraz całej komory spalania. Będzie to skutkować skraplaniem się spalin w przewodzie kominowym, smoleniem paleniska i zabrudzeniami na szybie kominka.

W przypadku instalacji z kominkiem z płaszczem wodnym zaleca się zastosowanie przewodu kominowego o średnicy Ø 180 – 200 mm i wysokości minimum 6 metrów. Jest to jeden z gwarantów zapewniających prawidłową pracę kominka. Komin można wykonać z gotowych betonowych elementów lub z blachy żaroodpornej zabudowanej cegłą.

Sprzedawane przez nas kominki firmy Lechma przystosowane są do spalania drewna liściastego, brykietu drewna liściastego oraz węgla brunatnego. Nie należy palić drewnem iglastym. Rodzaj stosowanego paliwa ma decydujący wpływ na całkowite roczne koszty eksploatacyjne kominka. Najbardziej opłacalne będzie zastosowanie drewna liściastego o zwartej strukturze (dąb, buk, jesion, klon, brzoza, grab) i wilgotności poniżej 20%. Bezwzględnie zaleca się, aby drewno było sezonowane w odpowiednich warunkach przez okres minimum 2 lat. O korzyściach wynikających ze stosowania takiego paliwa można przeczytać w odpowiedzi na następne pytanie.

Paląc dobrej jakości suchym drewnem przede wszystkim zaoszczędzimy na ogrzewaniu, ale także zapewnimy długotrwałą i bezawaryjną pracę kominka. Poniżej przedstawiamy korzyści jakie niesie za sobą stosowanie odpowiedniego opału:

• osadzanie sadzy w przewodzie kominowym oraz na szybie zostaje zminimalizowane, gdyż suche drewno spala się bez dymienia,
• cała instalacja pracuje z wysoką sprawnością ponieważ palenisko osiąga odpowiednią moc grzewczą,
• można ograniczyć ilość spalanego drewna (przy mocy 8kW wystarczą 2 kg drewna na godzinę), gdyż drewno suche pali się bez strat ciepła,
• uzyskuje się lepsze możliwości regulacji procesu spalania oraz dodatkowe oszczędności dzięki temu, że energia nie jest marnowana na odparowanie wody.

Jeszcze kilka lat temu standardowo kominki przystosowane były jedynie do pracy w układzie otwartym (z przelewowym naczyniem wzbiorczym). Żeby podłączyć taki kominek do instalacji c.o. pracującej w układzie zamkniętym konieczne było zastosowanie płytowego wymiennika ciepła. Po zmianie przepisów możliwe stało się również montowanie kominków w układzie zamkniętym (z przeponowym naczyniem wzbiorczym). Aby kominek mógł pracować w układzie zamkniętym, musi posiadać zabezpieczenie, które odbierze od niego nadmiar ciepła w przypadku przegrzania. Takim zabezpieczeniem jest chłodnica płaszcza wodnego. Dodatkowo do odbioru nadmiaru ciepła może służyć zbiornik buforowy. Kominki produkowane przez firmę Lechma przystosowane są do pracy zarówno w układzie otwartym jak i zamkniętym.

W momencie uzyskania odpowiedniej temperatury w płaszczu wodnym kominka (ok 65oC) przy tendencji wzrostowej powrót z instalacji lub wymiennika zazwyczaj staje się już gorący. Wówczas następuje ograniczenie doprowadzenia powietrza oraz redukcja ciągu kominowego i w ten sposób regulowana jest temperatura w płaszczu wodnym kominka. W przypadku przerwy w dostawie prądu może natomiast dojść do przegrzania się wody w płaszczu. Aby tego uniknąć kominki wyposaża się w chłodnicę płaszcza z zaworem dopuszczającym zimną wodę. Na wlocie do chłodnicy montowane jest zabezpieczenie termiczne a przegrzana woda odprowadzona jest do kanalizacji. Dzięki temu nie ma ryzyka awarii kominka.

Aby cieszyć się przez długie lata oszczędnościami i prawidłową pracą systemu grzewczego z kominkiem z płaszczem wodnym należy zadbać o następujące elementy:

• systematyczne oczyszczanie wkładu polegające na dokładnym wysprzątaniu całego paleniska (razem z rusztem oraz komorą i szufladą popielnika) bez omijania trudno dostępnych zakamarków,
• systematyczne czyszczenie szyby kominka oraz wnętrza drzwiczek,
• okresowy przegląd mocowania drzwiczek wraz z regulacją docisku klamki,
• okresowe czyszczenie wlotów powietrza oraz miejsc nadmuchu na szybę,
• sprawdzenie i czyszczenie przewodu kominowego, wnętrza czopucha oraz płomiennic w górnej części komory spalania (minimum raz, a najlepiej dwa razy w roku),
• sprawdzenie raz w roku całej instalacji centralnego ogrzewania wraz z podłączeniami kominka.

Aby sprawność instalacji z kominkiem utrzymać na jak najwyższym poziomie i jednocześnie uzyskać niskie koszty eksploatacyjne należy zastosować bufor ciepła, w którym magazynowana będzie energia wytworzona przez kominek. Bufor konieczny jest zawsze wtedy, gdy istnieje różnica pomiędzy aktualnym zapotrzebowaniem na moc grzewczą, a mocą produkowaną (istnieje inne zapotrzebowanie na moc przy temp. zewnętrznej -20°C i inne przy temp. 0°C). Ciężko jest „sterować” ilością wytwarzanego ciepła z uwagi na sposób wytwarzania energii przez kominek (spalanie drewna). Zainstalowanie bufora pozwoli wykorzystać nadmiar ciepła wyprodukowanego przez kominek, uniknąć zbyt częstego dokładania paliwa. Zmagazynowana energia będzie też możliwa do wykorzystania w przypadku awarii. Można zainstalować osobno zbiornik buforowy do c.o. oraz zasobnik c.w.u. lub wykorzystać rozwiązanie bardziej „kompaktowe” tzn. zbiornik kombinowany typu „zbiornik w zbiorniku”, w którym ciepła woda użytkowa ogrzewana jest w zasobniku otoczonym wodą zbiornika akumulacji energii.

Zbiornik buforowy powinien być dobrany w taki sposób, aby wystarczające było palenie w kominku raz na dobę (przy temp. zewnętrznej ok -5°C). Zbiornik powinien wówczas nagrzać się w czasie 2-4 h i zapewnić stałą temperaturę w pomieszczeniach przez całą dobę. Wszystko to przy minimalnym zużyciu drewna i maksymalnej sprawności urządzenia. Wiadomo, że przy niższych temperaturach zewnętrznych konieczne będzie częstsze palenie w kominku, bo bufor krócej będzie utrzymywał zadaną temperaturę. Dobierając pojemność bufora można założyć, że potrzeba 50 l na każdy 1 kW zainstalowanej mocy.

Wszędzie tam, gdzie mogą być wystawione na działanie promieni słonecznych. Optymalny jest dach skierowany na południe, nachylony pod kątem 35°. Panele mogą być instalowane na dachach, na wysięgnikach, ogrodzeniach, elewacjach itp..

Kąt pod jakim będą pochylane moduły zarówno w instalacji dachowej jak i naziemnej, zależy od dwóch czynników: okresu pracy instalacji w ciągu roku oraz technicznych możliwości montażu. Gdy warunki techniczne będą na to pozwalać, mikroinstalacje podłączone do sieci zawsze będą ustawiane w kierunku południowym pod kątem 25-35° . Przy takim ułożeniu ilość wyprodukowanej energii, będzie największa.

Panele monokrystaliczne są ciemne i jednolite (jednobarwne), ogniwa mają kształt kwadratów o ściętych bokach i są wykonane z monolitycznego kryształu krzemu. Ten typ modułów PV charakteryzuje się największą sprawnością (ok 18%) oraz najwyższym wskaźnikiem spadku mocy wraz ze wzrostem temperatury wśród powszechnie dostępnych modułów. Zazwyczaj jest także najdroższy w przeliczeniu na wat zainstalowanej mocy.

Panele polikrystaliczne wyprodukowane są z krzemu polikrystalicznego (wykrystalizowanego w postaci wielu monokryształów). Zazwyczaj ogniwa polikrystaliczne mają jasnoniebieską barwę z widocznymi krawędziami kryształów. Zawsze mają kształt kwadratu lub prostokąta, co wynika z technologii produkcji. Ten typ charakteryzuje się nieco niższą sprawnością i wskaźnikiem spadku mocy wraz ze wzrostem temperatury od modułu mono. Moduły polikrystaliczne są także tańsze w przeliczeniu na wat zainstalowanej mocy.

W polskich warunkach, gdzie posiadamy wiele promieniowania rozproszonego najlepiej sprawdzają się panele polikrystaliczne.

W Polsce można przyjąć, że dla instalacji skierowanej na południe o mocy 1 kWp wytworzy około 900-1100 kWh energii elektrycznej w ciągu roku. Ilość wyprodukowanej energii elektrycznej zależy bezpośrednio od ilości promieniowania słonecznego, które w danym okresie pada na moduł fotowoltaiczny. Na ilość wyprodukowanej energii ma wpływ miejsce bez zacienień, kąt oraz kierunek ułożenia modułów, a także sprawność zastosowanych urządzeń.

W Polsce ceny odkupu energii z OZE są niskie i bardziej uzasadniona jest jej konsumpcja na potrzeby własne. Aby system fotowoltaiczny w całości pokrywał zapotrzebowanie własne na energię elektryczną, należy oprzeć się o zużycie prądu w swoim gospodarstwie domowym oraz moc paneli, na które chcesz się zdecydować.

Panele fotowoltaiczne i kolektory słoneczne to dwa różne urządzenia, pomimo iż oba wyglądają podobnie i korzystają z energii słonecznej.
Panele fotowoltaiczne służą do produkcji prądu, czyli zamieniają energię promieniowania słonecznego (konwersja) na energię elektryczną. Kolektor natomiast używa energii słonecznej (ciepła) do podgrzania płynu (np. glikolu, wody).

Po montażu systemu wystarczy przygotować zgłoszenie przyłączenia mikroinstalacji do Zakładu Energetycznego wraz z wymaganymi załącznikami.

Tak, Operator Systemu Dystrybucyjnego ma obowiązek podłączyć naszą inwestycję do 30 dni od zgłoszenia zakończenia prac montażowych.

Koszt montażu licznika dwukierunkowego oraz zabezpieczeń leży po stronie operatora. Właściciele mikroinstalacji zwolnieni są z opłat przyłączeniowych oraz z obowiązku prowadzenia działalności gospodarczej. Osoby, które będą chciały przyłączyć instalację o mocy mniejszej niż wydane uprzednio warunki przyłącza, zobowiązane będą jedynie zgłosić ten fakt operatorowi.

Instalacje fotowoltaiczne mogą produkować energię także przy częściowym wystawieniu na słońce, korzystają z promieniowania odbitego i rozproszonego. Jednak wówczas ich sprawność znacznie spada, co wydłuża okres zwrotu kosztów całej instalacji. Optymalnie jest ustawić instalację tak aby nie była zacieniona.

Moduły całkowicie pokryte śniegiem nie produkują energii, ale odpowiedni kąt nachylenia paneli sprawia, że śnieg zsuwa po nich.

W miesiącach zimowych (grudzień-styczeń) instalacja produkuje ok 25% energii w porównaniu do miesięcy letnich (maj-sierpień). Dlatego też śnieg zalegający nawet przez dwa miesiące (od początku grudnia do końca stycznia) spowoduje spadek produkcji energii jedynie o 6% w skali całego roku.